MikouKayu

To była długa podróż, trwała ponad 2 lata. Przez ten czas wiele razy dopadała mnie frustracja, zwątpienie i bezradność. Możliwe, że nawet depresja. Ale gdzieś tam w środeczku czułam, że nie chcę się poddawać i ciągle ponawiałam próby powrotu do „normalności”, codzienne masaże, ćwiczenia, leki, wizyty u pierdyliona lekarzy… którzy nie pomagali. Zaczęłam szukać pomocy w internecie – podcasty, książki, filmiki na YT i wiele innych; pole manewru miałam jednak ograniczone, bo rękami nie byłam w stanie robić prawie (a na początku zupełnie) nic. A jak szukać w necie informacji? Ano trzeba uruchomić laptop, poklikać na klawiaturze i poscrollować strony... Oh ludzie, to było straszne. Cały ból, który trwał nawet jak nic nie robiłam – dzień i noc, dzień i noc, dzień i noc… i tak w kółko przez kilka miesięcy. W końcu doszłam do takiego stanu, że zaczęłam zastanawiać się, jak to byłoby bez bólu – bo już nie pamiętam. No ale robiłam różne rzeczy, stwierdziłam, że nie mam nic do stracenia, więc